Hola! Zoals je ziet ben ik veilig aangekomen. De nacht heb ik doorgebracht in mijn eigen kamertje in het huis van de familie Castellanos. Het huis is opgedeeld in twee delen, gescheiden door een patio. Ik logeer bij Mercedes, de grootmoeder van de familie. Ze is een klein lief vrouwtje, die geen woord Engels spreekt. Maar met handen en voeten lukt het me al aardig met haar te communiceren. Ik begin zelfs al enige woordjes Spaans van haar op te pikken. Het andere deel van het huis wordt door haar dochter, diens man en hun kinders bewoont. Mercedes heeft nog een logee, Julio, een oude man, die ik alleen nog maar bezig heb gezien met het uitrekenen van bonnetjes...

Het is wel even een kleine cultuurschok. Het huis is klein en ziet er op het eerst gezict niet erg schoon uit. Bij nader inzien valt het mee, het huis is gewoon oud en aan onderhoud toe. Mercedes heeft geen woonkamer, alleen een open keuken met een aangrenzende kamer waarin een eettafel staat. De toilet en douche bevinden zich in de patio en vallen alleen te bereiken via de openlucht. Gelukkig was het water van de douche vanochtend warm. Het blijkt dat een verwarmingselement in de douche kop het koude kraanwater opwarmt. Voordat ik dat doorhad, had ik al een schok gekregen van de douche kop. De bedrading naar de kop was niet helemaal netjes afgewerkt.

De reis was vermoeiend. Van Schiphol naar Madrid ging de reis nog voorspoedig, maar in Madrid vertokken we al met een uur vertraging richting Miami. Het toestel waarin we vlogen was een oude 747. Het personeel van Iberia Airlines viel me een beetje tegen, ze waren niet al te vriendelijk. Misschien kwam het doordat ik geen Spaans sprak, maar ze behandelden mijn buurvrouw uit Zwitserland net zo, terwijl zij toch wel redelijk Spaans sprak. Mijn buurvrouw was fysiotherapeute en ze was op weg naar Honduras. Daar gaat ze een maand werken in een lokaal ziekenhuisje.



Na een acht en een half uur kwamen we in Miami aan. Alhoewel ik alleen maar hoefde over te stappen op een ander vliegtuig, moest iedereen in het vliegtuig een vragenlijst invullen. Vanwege terroristische dreigingen, zie het formulier. Toen kwam de ellende pas, want iedereen moest door de douane. Ik heb er meer dan een uur in de rij gestaan! Ging er nog een meneer uit Italie moeilijk staan doen... Uiteindelijk was iedereen nog op tijd voor zijn vervolgvlucht, want ze hadden er in het vluchtschema al rekening mee gehouden. Tijdens het opstijgen had ik wel een heel mooi uitzicht op de skyline van Miami. Dat maakte het allemaal weer een beetje goed.

Guatemala City Airport ligt net als Guatemala tussen de bergen. Dit maakte dat de landing een prachtig uitzicht bood. Gelukkig deed de douane een stuk minder moeilijk en was ik binnen een paar minuten in het land. Ik werd opgewacht door een chauffeur van de Spaanse school, die me naar Antigua bracht. Toen we naar de auto liepen, zag ik net een verkeersagent een bon plaatsen op zijn voorruit. Niet dat hij zich daar iets van aantrok, want de bon ligt nu ergens verfrommeld op de weg.

De automobilisten zijn hier vrij asociaal in het verkeer. Het was druk in de stad en mijn chauffeur probeerde zo snel mogelijk de stad uit te komen. Dat deed hij door elk klein gaatje dat hij in een andere rij zag te benutten. Daarbij ging hij meestal op enkele centimeters andere auto's voorbij. Mij kon het niet zoveel schelen, ik was doodmoe. Na een uur kwamen we aan in Antigua. Ik heb mee voorgesteld aan Mercedes en heb nog even thee met haar gedronken, maar ben daarna snel mijn bed ingedoken.

Vandaag ga ik de binnenstad bekijken. Ik ben al even langs de lokale VVV geweest en wat informatie gekregen. Daarna nog even een paar dollars gewisseld en nu zit ik hier dit verslag te tikken. Ik hoop dat ik volgende keer foto's heb van Antigua.

Despite its turmoil, travelers flock to Guatemala because it offers Central America in concentrated form: its volcanoes are the highest and most active, its Mayan ruins the most impressive, its earthquakes the most devastating and its history of repression decidedly world-class.