Vandaag hebben we met een groepje van school de vulkaan ¨La Pacaya¨ beklommen. Ik had van een aantal mensen gehoord dat het een hele klim zou zijn, maar dat het de moeite waard zou zijn. Er hadden zich ongeveer 25 mensen aangemeld, dus het zou in elk geval gezellig worden...

Voordat we Antigua uit waren hadden we al een probleem. De bus was te klein! Eigenlijk is dat hier nooit echt een probleem, want je kunt meer mensen in zo´n busje proppen dan je denkt. Er werden tuinstoelen aangerukt die in het gangpad geplaatst werden. Toen konden we eindelijk weg.

Na ongeveer 10 kilometer gingen we steeds langzamer rijden. Ik dacht nog dat het veroorzaakt werd door de helling waar we op reden, maar na een tijdje stonden we stil. Bleek de koppeling van de bus het begeven te hebben! De chauffeur probeerde de bus nog aan de praat te krijgen, maar het was vrij kansloos. Toen werd er gebeld om een nieuwe bus. Intussen konden wij in de berm genieten van het langsrazende verkeer.

De nieuwe bus bleek een chickenbus te zijn. Er was dus plek zat. Na ongeveer een uur kwamen we bij het punt aan vanwaar we onze voettocht zouden beginnen. We kregen twee gidsen mee als begeleiding. We moesten ongeveer 3.5 kilometer te voet afleggen, waar we ongeveer 2 uur over zouden doen.

Het eerste stuk was even wennen, want het lopen tegen een helling was ik natuurlijk niet gewend. Gelukkig was ik niet de enige die er moeite mee had. Na ongeveer een uur kwamen we aan bij de voet van de berg. Nu begon het echte werk!

Tegen een vulkaan omhoog lopen gaat niet zo eenvoudig. Het pad waarover we liepen bestond uit kleine lavastenen die het pad nogal ¨glad¨ maakten. Dat maakte de beklimming van het laatste stuk extra moelijk.

Eindelijk stonden we aan de rand van de vulkaan! Het uitzicht was prachtig, te meer omdat we vrij laat waren en het dus bijna donker werd. Uit de vulkaan stijgt een grote kolom rook op. Helaas konden we geen lava in de vulkaan zien pruttelen, daarvoor was de rook te dik.


Het werd al donker toen we weer naar beneden klommen. Eigenlijk kon je het geen klimmen noemen, het was meer glijden, vallen en opstaan. Gelukkig had ik mijn Petzl meegenomen, net als veel andere mensen.

De afdaling duurde maar een uurtje en ging natuurlijk een stuk gemakkelijker. Beneden aangekomen konden we nog even bijkomen, waarna we weer in de bus naar Antigua reden. Veel mensen waren zo moe dat ze prompt in slaap vielen.

Hasta luego!

Despite its turmoil, travelers flock to Guatemala because it offers Central America in concentrated form: its volcanoes are the highest and most active, its Mayan ruins the most impressive, its earthquakes the most devastating and its history of repression decidedly world-class.