Hola!

Eindelijk een nieuw verslag! Ik heb de laatste week veel gezien en gereisd, en het tikken van een nieuwe verslag is een er een beetje bij ingeschoten... Maar dat kan ik nu weer helemaal goedmaken.

Tikal

Na mijn bezoek aan Coban moest ik eerst terug naar Guatemala City om mijn nieuwe paspoort op te halen en nieuwe traveller cheques te regelen. Gelukkig verliep dat allemaal goed, al duurde het een hele dag voordat ik weer kon vertrekken.

Ik besloot met de nachtbus naar Flores (noord Guatemala) te gaan. De rit duurde meer dan 8 uur, maar gelukkig kon ik nog een beetje in de bus slapen. Voor de verandering had ik de meeste luxe bus genomen, na een drukke dag in Guatemala City had ik dat wel verdiend! 's Ochtends om 5 uur kwamen we aan. Geukkig kon ik vrij gemakkelijk op dat tijdstip nog een hotel vinden, zodat ik nog een paar uurtjes echt kon slapen.

Flores is een schiereiland en voor veel toeristen de uitvalsbasis naar Tikal. Dat kon je ook direct merken, want het dorp bestaat eigenlijk alleen uit hotels en restaurants. Het was er niet druk, het is hier nog steeds het laag seizoen.

Tikal staat bekend om zijn grote Maya ruines, midden in de het regenwoud. Vijf grote tempels, granieten piramides, verheffen zich boven de jungle, de grootste is 60m hoog. Rondom deze vijf tempels staan duizenden andere gebouwen, waarvan de meesten zich nog onder de vegetatie en aarde bevinden. Tussen de ruines kun je apen, toekans en parakieten zien. Tikal werd door de Maya's bewoond tussen 900 voor Christus tot ongeveer 900 na Christus. Waarom de Maya's Tikal hebben verlaten is (nog) niet bekend.

De omvang van het gebied maakte op mij de meeste indruk. In de hoogtij dagen moeten er ongeveer 100.000 mensen gewoond hebben. Terwijl je door het park loopt, zie je overal kleine heuveltjes. Onder elk van deze heuveltjes bevinden zich nog meer ruines. Eigenlijk is nog maar een klein deel van heel Tikal blootgelegd. De meeste spectaculaire tempels zijn te beklimmen. Vanaf de hoogste tempel heb je een prachtig uitzicht: voornamelijk jungle met een aantal tempels die er bovenuit steken.

Hier en daar kun je altaren bezichtigen. Op deze altaren werden offers gebracht aan de goden. Meestal bestond zo'n offer uit voedsel, drank of bijvoorbeeld veren van de Quetzel. Soms werden er echter mensen geofferd. Degene die de pineut was, werd eerst verdoofd, daarna onthoofd. Het hoofd werd dan op het altaar geplaatst. Je kon de gootjes waarin het bloed werd opgevangen nog goed herkennen.

Tikal is een 'must see' als je in Guatemala bent. Bereid je alleen voor op een warme zonnige dag met veel zweten...

Rio Dulce

Na Tikal ben ik, samen met een Amerikaanse die ik Tikal had ontmoet, naar Rio Dulce gereisd. Rio Dulce ligt aan, je raadt het al, de rivier Dulce. Het is een populaire bestemming voor zeilboten, omdat de rivier een goede verbinding heeft met de Caribische zee. Net als Tikal is Rio Dulce warm en zweterig. Het hotel waarin we verbleven bevond zich aan een zijriviertje, midden in de jungle, en was alleen te bereiken per boot. Een prachtige lokatie van waaruit we de omgeving konden gaan verkennen.

De volgende dag hebben we eerst het enige kasteel in Guatemala bezocht. Het werd 400 jaar geleden door de Spanjaarden gebouwd om de rivier te beschermen voor piraten (waaronder Nederlandse!). Na de tour door het fort zijn we lekker in de rivier gaan zwemmen. Dat kwam goed uit, want het was, volgens een inwoner, een erg hete dag.

Hierna zijn we naar een zogenaamde 'hot spring' in de buurt gegaan. De hot spring bleek een waterval te zijn die uitkwam in een koud riviertje. Het water van de waterval was heet! Het werd opgewarmd door de warmte van de aarde, diep onder de grond. En weer konden we lekker gaan zwemmen en relaxen...

Na Rio Dulce gaan we naar Copan, Honduras. Daar gaan we nog meer ruines bekijken. Deze ruines zijn kleiner dan die van Tikal, maar de beelden en inscripties hebben veel meer detail.

Hasta luego!

Despite its turmoil, travelers flock to Guatemala because it offers Central America in concentrated form: its volcanoes are the highest and most active, its Mayan ruins the most impressive, its earthquakes the most devastating and its history of repression decidedly world-class.