Hola!

De weg van La Fortuna naar Monteverde loopt langs de noordzijde van Laguna de Arenal. Als je op de kaart kijkt, lijkt dat een onnodige omweg. De reis duurt per bus ongeveer 8 uur, wat dus betekent dat je de hele dag in een oude bus zit te hobbelen. Maar er is een andere manier om Monteverde te bereiken, namelijk door het meer over te steken in een motorboot ("launcha"). Deze zogenaamde jeep-boot-jeep route leek mij een leuke manier om naar Monteverde te reizen.

Het eerste stuk over de weg is niet zo interessant, maar de één uur durende tocht over het meer was genieten geblazen. Gelukkig scheen het zonnetje en had ik een prachtig zicht op de vulkaan en omliggende bergen. Na de boottocht werden we in een busje (hoezo jeep?) gezet en gingen we door de bergen richting Monteverde. Het verbazende was dat de omgeving rond Monteverde sterk lijkt op de Alpen! Groene weiden met grazende koeien (helaas zonder de grote bellen) en hier en daar een boerderijtje. Men verzamelt hier de melk nog op dezelfde manier als we 25 jaar geleden nog in Nederland deden: de melkbussen worden gewoon aan de kant van de weg gezet.

In de jaren '50 werd Monteverde gesticht door uit de VS afkomstige Quakers. Je kunt Quakers een beetje vergelijken met mormonen: traditionele, godvrezende, hard werkende boeren. De vrouwen gaan gekleed in lange, vormloze jurken en de mannen dragen allemaal een baard. Allemaal dragen ze dezelfde lelijke zwarte schoenen, waarvan je denkt dat ze minstens 2 maten te groot zijn. De Quakers voorzien heel Costa Rica van zuivel, via hun coorperatie Dos Pinos.

De meeste budget reizigers overnachten in Santa Elena, een dorpje naast Monteverde. Het hele dorp is ingericht op de toeristen die allemaal komen voor, één van, laatst overgebleven nevelwouden van Amerika. En natuurlijk voor de canopy tours...

Het nevelwoud is in één woord schitterend! Overal om je heen zie je groen, omdat alles in het bos bedekt is met vegetatie en mos. Waarschijnlijk is daarom ook het regenseizoen het beste moment om Monteverde te bezoeken. Behalve dan dat het vaak regent...

Naast een wandeling heb ik een zogenaamde "sky-walk" gemaakt. Hierbij loop je over lange touwbruggen die over het bladerdak (de "canopy") zijn gespannen. Dit geeft een mooi uitzicht op het woud en de omliggende bergen. Veel wild heb ik helaas met mijn ongetrainde ogen niet weten te spotten, behalve de alom aanwezige brul- en capuchin aapjes.

Omdat ik de van de kalenders bekende "leaf frog" wel eens in het echt wou zien, heb ik een zogenaamde kikkertuin bezocht. Daar kun je kikkers achter glas bekijken. Misschien was dat ook maar goed, aangezien de meeste kikkers giftig zijn. Hoe kleiner, des te giftiger de kikker! De meeste kikkers hebben opvallende kleuren, zoals blauw, rood, geel, groen en paars, en dat betekent meestal dat ze giftig zijn. Kikkers bijten niet, maar "zweten" hun gif. Daarom is het al gevaarlijk een kikker op te pakken. Het gif is niet dodelijk, maar je kunt er goed ziek van worden.

Het hoogtepunt in Monteverde was de nachtwandeling. Tijdens de wandeling ga je samen met een gids op zoek naar nachtdieren. We zagen al gauw tarantula's! Deze enorme, harige spinnen leven in holletjes in de grond. Door met een stokje rond de opening van zo'n holletje te tikken, komen ze naar buiten. Naast tarantula's zagen we wandelende takken, lantaarn vliegen, kleine wasbeertjes, slangen en als hoogtepunt een luiaard op een paar meter van het pad. Een luiaard heeft een traag metabolisme en beweegt overdag zo weinig mogelijk om energie te besparen. Maar in tegenstelling tot wat de meeste mensen denken, is een luiaard wel degelijk in staat snel te bewegen, bijvoorbeeld als het in gevaar is.

Volgende keer kun je lezen of ik ook oude hippies gezien heb in Montezuma, een slaperig dorpje aan de kust van de pacific!

Hasta luego!

Costa Rica is Central America's jewel. It's an oasis of calm among its turbulent neighbors and an ecotourism heaven, making it one of the best places to experience the tropics with minimal impact. It's also mostly coastline, which means great surfing, beaches galore and a climate built for laziness.