Het nationale park Turtuguero ligt in een afgelegen deel van Costa Rica, ten noord-oosten van San Jose. Het park is één van de belangrijkste nestplaatsen van de groene zeeschildpad. Deze grote schildpadden leggen tussen juli en oktober hier hun eieren op het strand. Daarnaast is er, vanwege de afgelegen ligging, veel wild te spotten in het omliggende woud en het uitgebreide netwerk van riviertjes.

De reis naar het park was lang, maar interessant. Nadat ik per bus in Cariari aankwam, moest ik overstappen in de bus naar een bananenplantage. De bus reed over stoffige wegen langs enorme velden met lange rijen bananenbomen. Ondanks het feit dat bananen één van de grootste exportprodukten van Costa Rica zijn, is er voor de arbeiders niet veel mee te verdienen. Een gemiddelde arbeider op een plantage verdient ongeveer $8 per dag. En dat is niet veel als je een gezin moet onderhouden in het relatief dure Costa Rica.

Nadat we bij de plantage waren aangekomen, stapten we over in een motorbootje dat ons naar het dorpje Tortuguero zou brengen. De boottocht duurde ongeveer een uur in de brandende zon. Onderweg werd regelmatig gestopt zodra er interessant wild te zien was. Zo zagen we krokodillen (waaronder een baby krokodil), een landschildpad, veel reigers en een kudde koeien (voer voor de krokodillen?)

Het dorp Tortuguero is een typisch Caribisch dorpje: relaxte inwoners die veelal afstammen van achtergebleven slaven, huizen op poten en elk half uur klinkt wel ergens een nummer van Bob Marley uit een stereo. Het strand vond ik niet erg interessant, want het water was erg zanderig en er lag veel aangespoeld vuil en hout op het strand.

's Avonds heb ik een zogenaamde 'turtle-tour' gedaan. Je wordt dan in het donker door een gids langs het strand geleid. De gids probeert schildpadden te vinden die net eieren aan het leggen zijn door de diepe sporen in het zand te volgen. We hadden een uitstekende gids, want elke keer als hij een spoor volgde, vond hij een schildpad. Er waren meer groepjes toeristen met gidsen op het strand en elke keer volgden ze ons naar dezelfde schildpad (makkelijk baantje!). Alleen de gids mag een lamp (met rood licht) gebruiken en het is niet toegestaan in de ogen van de schildpad te schijnen.

Het is indrukwekkend de schildpad haar eieren te zien leggen. De schildpad graaft eerst een gat, waarna ze ongeveer 100 tot 120 stuks legt. De eieren zijn wit en ongeveer even groot als een forse knikker. Tijdens het leggen is de schildpad in trance en merkt ze niet dat er een lading toeristen staat te kijken. Het leggen duurt ongeveer 10 minuten, waarna ze het gat weer dicht gooit. De terugtocht naar de zee duurt lang en gaat gepaard met veel gezucht van de schildpad. De schildpad zal na een aantal dagen terugkeren om weer een lading eieren te leggen.

De volgende ochtend ging ik een tour met een gids door de vele riviertjes van het park maken. We gingen met z'n vieren in een roeibootje de jungle in. We zagen o.a. verschillende soorten apen, kaaimannen, een leguaan, een basilisk en weer veel verschillende vogels. Omdat we in een roeibootje zaten konden we dieper in de jungle doordringen dan de motorboten. We gingen na een tijdje gevaren te hebben aan land voor een wandeling door de jungle. Hier zagen we slangen en veel insekten waaronder gouden spinnen en 'blue jeans' kikkers. Toen de gids een slang gespot had en we deze aan het bekijken waren, kwam er vlakbij een toekan op een boom zitten! Werkelijk een prachtige vogel!



Tot de volgende keer, dan kun je lezen over mijn reis naar Bocas del Toro, een groep eilandjes in het noord-westen van Panama.

Costa Rica is Central America's jewel. It's an oasis of calm among its turbulent neighbors and an ecotourism heaven, making it one of the best places to experience the tropics with minimal impact. It's also mostly coastline, which means great surfing, beaches galore and a climate built for laziness.