De landmassa ten oosten van Australië werd in 1642 "ontdekt" door onze eigen Abel Tasman. Hij noemde het gebied Nieuw Zeeland. En God mag weten waarom, want het lijkt in de verste verte niet op Zeeland! Tegenwoordig staat het land bekend om zijn vele schapen (20 miljoen stuks!) en natuurlijk als decor van de film "Lord of the Rings". Vooral dit laatste heeft het toerisme naar NZ enorm gestimuleerd en dat is te merken, NZ blijkt ronduit toeristisch te zijn. Gelukkig heb ik soms aan de hordes kunnen ontsnappen.

Na een grondige check van mijn bagage door de douane (goed om te weten dat ik geen illegale substanties bij me heb na Bolivia...), neem ik een bus naar het centrum van Auckland. 15 NZ$ (ongeveer 8 euro) voor een busrit van een half uurtje is wel even schrikken zeg! Voor Europese begrippen natuurlijk vrij normaal, maar na het goedkope Latijns-Amerika is het wel even wennen.

Auckland

Bijna een derde van de inwoners van NZ woont in Auckland. Ik weet niet waar ze zich ophouden, want ik zie voornamelijk toeristen op straat. Voor zo'n grote stad vind ik Auckland eigenlijk maar een groot dorp. Later blijkt dat dat gevoel me in bijna alle steden in NZ bekruipt. Behalve Wellington misschien. Helaas word ik ziek in Auckland (virusinfectie, wat een pech!) en zit ik er voor twee weken vast...

Poor Knights Islands

Na een (te lang) verblijf in Auckland trek ik richting het noorden van NZ, naar het dorp Whangarei (Maori, spreek uit als fan-ga-rei). In Whangarei ga ik een tweetal duiken maken in de buurt van de zogenaamde Poor Knights Islands, volgens kenners een zeer goede duikplek. Ik vind de duiken tegenvallen, maar dat komt voornamelijk door de nogal chaotische organisatie. Het is wel leuk een keer naar een onderwater grot te kunnen duiken.

Bay of Islands

Ik reis verder naar het noorden, naar het gebied genaamd "Bay of Islands". Daar bezoek ik het (toeristen)dorp Paihia en het eilandje Russell, drink ik een paar biertjes in de oudste pub van NZ, lig ik op het strand en duik ik in de historie van NZ door een bezoek te brengen aan het "treaty house" in Waitangi.

In dit huis werd in 1840 een verdrag getekend tussen de Britse kolonisten en de verschillende Maori stammen (de oorspronkelijke bewoners van NZ), waardoor NZ een Britse kolonie werd. Europeanen en Maori hebben opmerkelijk genoeg weinig strijd gestreden (de oorlogszuchtige Maori stammen hebben onderling nog wel lang stevig geknokt). Deze redelijk vreedzame samenwerking heeft geleid tot een snelle integratie van Europeanen en Maori.

Rotorua

Rotorua is de volgende stad die ik aandoe. Deze stad heeft de bijnaam "sulphur city". De stad bevindt zich in een vulkanisch gebied en de thermische bronnen en modderpoelen in en om de stad zorgen voor een voortdurende rotte-eieren-stank in de stad. Maar het went snel. Vanwege deze thermische baden trekt de stad al sinds eind 19e eeuw toeristen!

Een bezoek aan de geisers (soms wel 20m hoog) en modderbaden (te heet om in te baderen) mag natuurlijk niet ontbreken. Ook krijg ik de kans de illustere kiwi (de vogel, niet het fruit) te bewonderen. Daarnaast doe ik weer cultureel door een Maori concert te bezoeken.



Skydive

Ik reis verder naar het dorpje Taupo. Hier kun je goedkoop een skydive maken. En skydiven is gaaf! Ik word samen met zeven andere backpackers en evenzoveel instructeurs (het is een tandemsprong) in een klein vliegtuigje gepropt en we worden naar een hoogte van bijna 4000 meter gevlogen. Dan springen we één voor één uit het vliegtuig. Dat moment is wel even eng, maar direct daarna is het genieten. De vrije val duurt ongeveer 40 seconden. Daarna ontvouwt de parachute zich en glijden we door de lucht langzaam terug naar het vliegvield. Het uitzicht op deze hoogte is geweldig. We hebben ook wel geluk met het weer, het is geheel ontbewolkt.

Tongariro Crossing

De volgende dag loop ik de zogenaamde Tongariro Crossing. Deze tocht wordt wel de beste ééndaagse looptocht van NZ genoemd. En dat is te merken: het is druk op het pad. Zo druk dat je op steile stukken in de rij staat te wachten. Gelukkig laten we de meeste lopers na een paar uren lopen achter ons. Het pad voert ons door een uitgewerkte vulkaankrater en langs groene meertjes. Het landschap is ruig en kaal, maar prachtig. Ondanks de drukte zeker een aanrader!



Napier

Onderweg naar het zuiden doe ik de art-deco stad Napier aan. Het gebied rondom Napier staat bekend om de productie van goede wijnen. Samen met een medereizigster huren we fietsen en maken we een fietstocht over het platteland langs een aantal vershillende wijnhuizen en brouwerijen. Ik moet zeggen dat de wijnen en biertjes inderdaad goed smaken.



Onderweg naar het zuid eiland doe ik Wellington aan. Helaas kan ik daar maar één nacht blijven, ik heb een afspraak met een groep "trampers" in Nelson. Wat een "tramper" is, kun je de volgende keer lezen...

New Zealand is a country of rare seismic beauty: glacial mountains, fast-flowing rivers, deep, clear lakes, hissing geysers and boiling mud. There are also abundant forest reserves, long, deserted beaches and a variety of fauna, such as the kiwi, endemic to its shores.