In Pedasi besloten we de bus naar het schildpadden reservaat te nemen. Na echter bijna twee uur tevergeefs (ondanks telefonisch inspanningen van de lokale pompbediende) op de bus te hebben gewacht, namen we de eerstvolgende bus richting Panama City. In deze stad met haar skyline moest toch wel iets te doen zijn?

Panama City is gebouwd op de restanten van de eerste "Europese" stad aan de Pacifische kust. Sinds de ontdekking van het nieuwe land is de stad een knooppunt voor handelaars tussen de west kust van Zuid-Amerika en de Atlantische oceaan. Eerst ging dat via muilezels (geroofd Inca goud!), vanaf 1855 via een spoorweg en sinds het begin van de 20e eeuw via (natuurlijk) het kanaal. Door al deze handel ging het de stad voor de wind, zeker na de invoering van het bankgeheim. Panama City heeft na Zwitserland het grootste bankwezen van de wereld.

Panama City is warm en benauwd, ondanks de ligging aan zee. Elke vrije langsrijdende taxi toetert naar je, op zoek naar een vrachtje. En ze denken allemaal dat je naar het vliegveld moet... De stad kent twee gezichten: een westerse met de wolkenkrabbers in de handelswijk El Cangrejo en een koloniale in de binnenstad San Felipe. Een deel van deze binnenstad is pas gerenoveerd en ademt een koloniale sfeer uit met z'n smalle straatjes en duur uitziende huizen met balkonnen vol hangplanten. Dit staat in scherp contrast met het arme deel: afgeleefde gebouwen met kleine kamertjes waarin hele families wonen, vuil op straat en een bedrukkende sfeer. Hoe lang zal het duren voordat deze mensen uit hun huizen gewerkt worden om plaats te maken voor renovatie?

Het kanaal

Na een mislukte Franse poging, waren het de Verenigde Staten die in 1913 de Atlantische oceaan met de Pacifische oceaan verbonden. Door de realisatie van dit kanaal was het voor scheepverkeer niet langer nodig de verre reis rond de zuidpunt van Zuid-Amerika te maken. Het kanaal is 82km lang, maar hoefde niet helemaal gegraven te worden. Het grootste deel van de overtocht gaat namelijk via een kunstmatig meer. Om het hoogteverschil van de beide oceanen met dit meer te overbruggen, werden op drie plaatsen sluizen gebouwd.

De dichtsbijzijnde sluizen vanaf Panama City zijn die van Miraflores. Met de bus konden we Miraflores eenvoudig bereiken. Naast de sluizen heeft men een informatief centrum gebouwd, waarin een interessant museum over de geschiedenis van het kanaal is gevestigd. Na de bezichtiging van dit museum gingen we vanaf het terras de doorgang van de schepen bekijken. Het toeval wou dat er net een Nederlands koelschip bezig was de sluizen te passeren. Het hoogteverschil van 16,5 meter wordt door twee sluizen overbrugd. Bij het vullen van de sluizen worden geen pompen gebruikt, zowel het vullen als legen gaat met behulp van de zwaartekracht. Per sluis duurt dit ongeveer 10 minuten. De schepen worden op hun plaats gehouden door locomotieven die met dikke kabels zijn vastgeketend.

Het kanaal en de schepen waren indrukwekkend genoeg om een bezoekje aan te brengen. Minder indrukwekkend, maar erg interessant in cultureel opzicht waren de San Blas eilanden. Deze autonome eilanden groep met zijn Indianen bevolking hebben we na Panama City bezocht. Je kunt er de volgende keer alles over lezen...

While Panama is known mostly for its famous canal, the country's natural attractions offer an irresistible lure to far-sighted travellers. This overlooked country offers some of the finest birding, snorkelling and deep-sea fishing in the Americas.