Na vier maanden reizen verruil ik Centraal-Amerika voor mijn eerste bestemming in Zuid-Amerika, namelijk Ecuador. Ik hoop op een beetje verandering, want zowel qua cultuur als landschap lijken de landen waardoor ik gereisd heb veel op elkaar. Met Guatemala als uitzondering op cultureel gebied dan, het land met de mix van Centraal-Amerikaanse cultuur en Maya invloeden. Zou Zuid-Amerika sterk verschillen? En hoezeer zijn de Inca invloeden in Ecuador doorgedrongen?

Eén verschil merken we direct bij aankomst in Quito: het is koud! De hoodstad van Ecuador ligt op 2850 meter, en dat is te merken. Overdag kan het warm zijn in de zon, maar 's nachts koelt het flink af. Het is niet voor niets dat de bedden in de hotels met meerdere dekens bedekt zijn!

Ik heb bezoek! Mijn moeder en zusje komen me twee weken vergezellen. Ze worden ingevlogen door de KLM en ik mag ze om zes (vroeg!) uur 's ochtends van het vliegveld komen ophalen. Alhoewel mijn zusje moe is van de reis besluiten we de stad te gaan bezichtigen.

Quito

Deze stad is met anderhalf miljoen inwoners de op één na grootste stad van Ecuador. Ze bestaat uit twee delen: de koloniale oude stad en de toeristische nieuwe stad. In de oude stad zijn prachtige oude kerken, koloniale gebouwen en parken te vinden. Het uitzicht op de stad vanaf de relatief jonge basiliek is super. De parken zijn vol wandelende Ecuadorianen en spelende kinderen, het is namelijk zondag.

De nieuwe stad is met zijn vele restaurants, bars, "hostals" (hotels) en reisbureaus's het toeristische centrum. Gelukkig zijn er naast vele restaurants met internationale keuken ook restaurantjes te vinden met lokale gerechten. Erg smakelijk! Maar cavia bestellen kan natuurlijk niet, stel je voor...



Mitad del Mundo

Quito ligt net ten zuiden van de evenaar en aangezien mijn zusje en moeder nog nooit op de evenaar zijn geweest, is de evenaar natuurlijk een verplichte excursie. Met de bus is het speciaal voor de evenaar opgerichte monument eenvoudig te bereiken. Het monument bestaat uit een enorme zuil, waarin een interessante tentoonstelling over de verschillende bevolkingsgroepen in Ecuador te bezichtigen is.

Het feit wil dat het monument niet precies op de evenaar staat (oeps!) door een rekenfout. Naast het monument bevindt zich echter een klein leuk museumpje, Museo Solar Inti Ñan, dat claimt wél op de evenaar te liggen. Een mederwerker toont ons de bekende proef van het leeglopende vat water. De draaikolk draait op het ene halfrond met de klok mee en op het andere tegen de klok in. Precies op de evenaar is er geen draaikolk te zien. Verrek, het klopt, we staan precies op de evenaar! Daarna laat de medewerker een ei balanceren op de punt van een spijker. Probeer dat thuis maar eens...

Nariz del Diablo

"De meest moeilijke treinreis ter wereld". Zo wordt de treinreis van Riobamba naar Sibamba ook wel genoemd. Vlak voor Sibamba rijdt de trein namelijk over de Nariz del Diablo (duivelsneus), een steile rots. Een toeristisch attractie dus!

De trein vertrekt 's ochtends vroeg vanuit Riobamba. We zijn er ruim voor vertrek, want dan zijn de beste zitplaatsen nog niet vergeven. Niet in de trein, maar er bovenop! Vanaf het dak van een wagon is het spektakel namelijk het best te volgen. Vijf uren bovenop een trein zitten lijkt niet erg comfortabel, maar blijkt mee te vallen. Er worden namelijk kussens verhuurd en tijdens de reis lopen verkopers over de wagons de nodige versnaperingen te verkopen.

De eerste twee uren is het koud bovenop de trein. Maar de reis door het Ecuadoriaanse landschap maakt het meer dan goed. We reizen door kleine dorpjes en langs velden waarop boeren aan het werk zijn. Het uitzicht is weer geweldig. Na twee tussensops bereiken we de duivelsneus. De rots is inderdaad steil en de trein rijdt vlak langs de afgrond. Via een systeem van wissels dalen we af, de ene keer vooruit rijdend, de andere keer achteruit rijdend. Na aankomst in Sibamba wordt de trein gedraaid en maken we de tocht langs de neus nog een keer. Eigenlijk verwacht ik meer spektakel van de duivelsneus, maar het is niet erg, want de zes uur durende treinreis is zeker de moeite waard.

Cotopaxi

De vulkaan Cotopaxi is met haar 5897 meter het op één na hoogste punt in Ecuador. De beklimming van deze vulkaan is populair vanwege zijn uitzicht en gletsjer. We willen graag de klim tot de gletsjer maken, maar we hebben pech: de parkwachters staken! Niemand wordt tot de vulkaan toegelaten. Het blijkt echter dat de ingang aan de andere kant van de vulkaan nog geopend is. Het is aan deze zijde helaas niet mogelijk in één dag de gletsjer te bereiken, maar we besluiten toch een tour via deze ingang te doen.

De klim blijkt voor ongeoefende wandelaars vrij zwaar te zijn, mede vanwege de hoogte. Gelukkig heb ik de laatste maanden genoeg kunnen trainen... Als we op 4100 meter aankomen, kunnen we niet verder zonder klimmersuitrusting. Het landschap is kaal, want we zijn boven de boomgrens (die hier veel hoger ligt dan in Europa). Dan begint het te regenen en zien we de gletsjer van een afstand met de minuut witter worden. Het sneeuwt flink verderop. De afdaling is een stuk eenvoudiger en naar beneden glijden over de lava steentjes voelt aan als het lopen op kussens.



Na het bezoeken van de markt in Saquisili, trekken we de jungle in! Volgende keer kun je lezen of we dat overleefd hebben...

The smallest country in the rugged Andean highlands, Ecuador has an array of vibrant indigenous cultures, well-preserved colonial architecture, otherworldly volcanic landscapes and dense rainforest. And all that in a nation no bigger than the US state of Nevada.