Eindelijk is het zover! Na weken in Peru rondgezworven te hebben, ben ik aangekomen in Cuzco, de onbetwiste toeristische hoofdstad van Peru. Vanuit Cuzco worden vierdaagse wandeltochten door de bergen naar de oude Inca stad Machu Picchu georganiseerd. De wandeltocht volgt grotendeels een oud pad dat door de Inca's gebruikt werd om Machu Picchu te bereiken, de zogenaamde ¨Inca trail¨. De tocht is een ¨must-do¨ tijdens een bezoek aan Peru, tenminste als je enigzins goed ter been bent.

Cuzco is toeristisch en dat merk je zodra je ook maar enigzins in de buurt van de ¨plaza de armas¨ (centrale plein) komt. Na elke vijf stappen die je zet, word je ofwel een tour aangeboden of word je door jonge ansichtkaartverkopers lastig gevallen. Mijn hostel is net buiten het centrum (goedkoop!) en zo proef ik ook nog wat van het echte Cuzco. Het is een mooie stad, met veel koloniale gebouwen. De restaurants en cafés rond het plein hebben allemaal balkonnen waar je relaxt een koffie kunt drinken en het gebeuren op het plein kun aanschouwen.

Ik weet uit de vele aanbieders een bedrijfje te vinden die een niet al te dure Inca trail aanbiedt. Door het tegen nog een ander bedrijfje uit te spelen, krijg ik nog 10% van de prijs af ook. Als je tijd hebt is het in het laagseizoen zeker niet nodig lang van te voren een plek te reserveren! Nu moet ik nog twee dagen in Cuzco wachten tot mijn registratie geregeld is...

Ik word op tijd (unicum!) opgepikt van mijn hotel en heb direct vertrouwen in de goede afloop van de trip. We gaan met de bus naar het beginpunt van de tocht. Ik blijk zeven medewandelaarsters te hebben (kan erger!). Verder bestaat het gezelschap uit twee gidsen, zeven dragers en een kok. De dragers gaan alle spullen over het pad dragen, zoals tenten, tafels, stoelen, kookgerei en natuurlijk al het eten. Ze dragen ieder tot maximaal 28 kilo (plus hun persoonlijke spullen!) op hun rug. Wij hoeven alleen onze eigen spullen, matrasje en slaapzak te dragen. Tenzij je één van de dragers betaalt een deel van je spullen mee te zeulen. Maar dat is mijn eer te na natuurlijk...

De eerste dag is goed te doen. We wandelen ongeveer 3 uur, voornamelijk omhoog. Aan het eind van de middag komen we aan de rand van een klein dorpje, onze eerste kampeerplaats. De kok en dragers koken het avondeten, met zeer beperkte middelen. Het eten is uitstekend! Na het diner gaan we al direct naar bed. Het wordt namelijk koud en morgen hebben we de zwaarste dag voor de boeg.



Na een redelijke nacht, gezien de hoogte en kou, staan we vroeg op. Het ontbijt is uitstekend, fruit, brood en natuurlijk thee van cocabladeren. We hebben een lange klim voor de boeg, 1200 meter omhoog! Eerst moeten we door een controle. Het blijkt dat we niet alleen zijn! De eerste dag heb ik niet veel andere groepen gezien, maar kennelijk vertrekt vandaag iedereen op hetzelfde moment.

De klim omhoog is vrij zwaar, maar gelukkig heb ik al een goede wandelconditie opgedaan tijdens mijn eerdere wandeltochten. Ik arriveer als eerste op de top, gevolgd door mijn twee medewandelaarsters, Emily en Kim. De rest laat nog lang op zich wachten. Tijd genoeg om van het schitterende uitzicht te genieten dus. We zien mensen diep gaan, maar zodra ze de top bereiken zie ik alleen maar blije gezichten. Ze hebben het ook gehaald!



Om het volgende kamp te bereiken, moeten we nu een flink eind naar beneden. De gids raadt me aan naar beneden te rennen. Hij heeft slechte knieën, net als ik, en heeft de ervaring dat je je knieën het minst belast als je naar beneden rent. Het blijkt inderdaad makkelijker te gaan. En we zijn binnen no-time in het kamp.

Het is kerstavond en er wordt een lekker maal voor ons gekookt. Na het eten worden er zelfs kerstliederen door de dragers en gidsen gezongen! Dan is er cake en meer ¨mate de coca¨. De nacht is koud en ondanks de vele lagen kleding die ik in mijn slaapzak draag, kan ik maar een paar uurtjes slapen.

De volgende ochtend begint met een klim van 300 meter, naar de volgende pas. Iedereen vertrekt weer op hetzelfde moment en het is druk op het pad. Ik race samen met mijn twee wandelvriendinnen naar de top en daar blijkt het rustig te zijn, we hebben hele groepen achter ons gelaten. Dan moeten we weer naar beneden, door een regenwoud deze keer. Onderweg komen we verschillende ruïnes tegen.

Na een goede lunch klimmen we weer omhoog, naar de volgende ruine. Daarna is het steil naar beneden, over een oude Inca trap. Hier kunnen we niet rennen, het is veel te steil en glad. Aan het eind van de middag komen we aan bij het volgende kamp. Er blijken warme douches te zijn!! 's Avonds koken de dragers en kok een heerlijk diner, het is ons laatste op het pad. We kunnen zelfs een biertje kopen, wat een luxe na 3 dagen kamperen.



Op de vierde en laatste dag bereiken we Machu Picchu. Het zicht op Machu Picchu vanaf de zonnetempel is prachtig! We hebben geluk met het weer, nauwelijks wolken en veel zon. Als we aankomen bij de ruïnes is het rustig, de hordes bustoeristen zijn nog niet aangekomen. De gids geeft een twee uur durende tour door de stad. In de Inca tijd moet het een indrukwekkend gezicht zijn geweest.



De stad is nooit ontdekt door de Spanjaarden en daarom waarschijnlijk zo goed bewaard gebleven. De stad werd begin 20e eeuw ontdekt door een boer die op de, toen nog overwoekerde, stad bleek te wonen. Waarschijnlijk is de stad ongeveer 50 jaar voor de komst van de Spanjaarden gebouwd. Het Inca rijk was toen op zijn grootst, van Chili tot Columbia. Dit heeft niet lang geduurd, ongeveer 70 jaar. De Spanjaarden wisten met ongeveer 200 man door gebruik van listen en moderne wapens de Inca's te onderwerpen. Verbazend.



Nu ga ik op weg richting Bolivia. Daar kun je de volgende keer over lezen.

It's the multiple layers of great civilisations that make Peru so intriguing. You can wander around colonial cities that have preserved the legacy of the Spanish conquistadors, visit the ancient Inca capital of Cuzco, explore the lost city of Machu Picchu and ponder the enigma of the Nazca Lines.