Boliviaanse pampas

Na een busrit van 15 uur over onverharde wegen en nog met vreselijke Boliviaanse volksmuziek in de oren, kom ik aan in Rurrenabaque. Eindelijk, het is hier lekker warm! Toch ben ik blij dat mijn kamer een grote ventilator heeft, zo broeierig is het. Na een een dutje van een paar uurtjes ga ik een zogenaamde "pampas tour" regelen. Tijdens deze tour hoop ik anaconda's (grote wurgslangen) te zien!

De volgende dag gaan we met een groepje van 8 richting de pampas. Een pampas is een gebied dat hoofdzakelijk bestaat uit moeras en hoog gras. Het ligt aan de rand van de jungle. Na een stoffige autorit nemen we een bootje naar onze accomodatie, enkele gebouwtjes op palen in het moeras. Om bij de douche te komen, moet je eerst laarzen aantrekken!

Het moeraswater is pikzwart en stinkt. Toch wennen we hier na een tijdje al aan. We ontmoeten al snel de andere bewoners van de lodge, een groene slang en een dikke krokodil. De krokodil ziet er link uit en niemand durft er in de buurt te komen! Er blijken ook miljoenen muggen in het moeras te leven. Gelukkig werkt de DEET wel redelijk, en ik maak tijdens de 3 daagse trip een heel flesje op!

's Avonds gaan we op zoek naar alligators. Met z'n allen in het bootje varen we de rivier af. Met een zaklamp schijnen we naar de kant en zo nu en dan zien we twee lichtjes opflikkeren. Dit zijn de ogen van alligators die het licht weerkaatsen. Helaas zijn de beesten schuw en is het moeilijk ze te zien te krijgen.

De volgende dag gaan we de pampas in. Met laarzen aan stappen we rond in het hoge gras op zoek naar anacondas. Al gauw wordt het water te diep en lopen de laarzen vol, maar we gaan natuurlijk gewoon door. Ik heb mazzel met mijn lange benen, bij mij komt het stinkende water niet tot mijn kruis. Anderen hebben minder geluk... Helaas vinden we geen anacondas. We hebben de pech dat het water te hoog staat en de anaconda's hun heil ergens anders gezocht hebben.

In de middag gaan we op zoek naar rivierdolfijnen. Al snel vinden we een groepje en gaan we het stinkende water in om met de dolfijnen te zwemmen. De volwassen dolfijnen zijn roze (!), de jongen zijn grijs. Het valt op dat ze geen vin op hun rug hebben. Het lijkt alsof de dolfijnen het ook leuk vinden met ons te zwemmen, ze komen telkens terug. Waarschijnlijk is het hun dagelijkse speeluurtje...

De volgende dag gaan we alweer terug. Onderweg zien we nog het één en ander aan wild, zoals aapjes, schildpadden en veel moerasvogels. Deze keer neem ik het vliegtuig terug naar La Paz. Ik heb geen zin in nog zo'n lange oncomfortabele busrit. Het zicht vanuit het vliegtuig is fantastich, omdat we laag over de jungle vliegen. In La Paz blijkt er (weer) gestaakt te worden, de uitgaande wegen zijn geblokkeerd en we moeten een heel eind lopen om een bus te kunnen pakken naar het centrum. Ik hoop dat de staking snel afgelopen is, want ik wil graag naar het zuiden, naar Uyuni.



Salar de Uyuni

De grootste toeristische attractie in Bolivia zijn de zoutvlaktes van Uyuni en het verlaten gebied ten zuiden van Uyuni. En terecht. Als je ooit nog eens door Bolivia reist, mag je deze niet missen!! Het is er prachtig. Het is net alsof je in een schilderij van Dali stapt. En we hebben geluk, want er staat een klein laagje water op het zout. En het water werkt als een spiegel en dit levert de prachtigste vergezichten op. Wel je zonnebril op zetten, het zonlicht wordt van alle kanten gereflecteerd.

De vierdaagse trip voert ons over de zoutvlakte en door het ruige gebied ten zuiden hiervan. Er groeit hier weinig, want we zitten telkens op een hoogte tussen de 4000 en 5000 meter! Zodra het zonnetje niet meer schijnt, is het ook koud. Het gebied is rijk aan mineralen en deze geven de grond en rotsen de mooiste kleuren.



We rijden in onze 4x4 langs de "Sol de Manana" geisers en modderpoelen. Langs kleine dorpjes en gekleurde lagunas met flamingos. Langs "laguna verde" (het groene meer) en het spiegel meer. Allemaal prachtige natuur... Neem eens een kijkje in het fotoboek van de Salar of kom eens langs om de rest van de foto's te bekijken.



Potosi

Potosi is officieel de hoogste stad ter wereld en ligt op 4070 meter hoogte. Sinds de Spanjaarden lang geleden zilver in de "cerro rico" (rijke heuvel) vonden, draait alles in het stadje om erts, de mijn en hard werken. Toeristen hebben de mogelijkheid een kijkje in de mijnen te nemen. Ik had gehoord dat dit de moeite waard was, dus ben ik naar Potosi gereisd.

Tegenwoordig wordt er voornamelijk lood, zink en zilver uit de mijn gewonnen. Ongeveer 8000 mensen uit Potosi werken in de mijnen. Dit werk is vrij primitief, bijna alles wordt met de hand gedaan. Het werken in de mijn is erg ongezond. Vanwege het stof houdt een gemiddelde mijnwerker het 10 jaar uit in de mijn. Daarna worden de meesten getroffen door siliconen longontsteking en sterven jong. Maar er is weinig ander werk in het stadje en dus werken de mensen noodgedwongen in de mijnen.

>Voordat we de mijn in gaan, brengen we een bezoek aan de markt. Hier kopen we dynamiet, frisdrink, alcohol (96%!!!) en cocabladeren. Cadeau's voor de mijnwerkers. De mijnwerkers kauwen de hele dag op de cocabladeren. Deze helpen de effecten van het harde werken, de hoogte en de zuurstof arme lucht tegen te gaan.

De mijngangen zijn klein en het is er erg warm. Toch dragen we allemaal speciale beschermende kleding, en dragen we een hoofdlamp. Zweten dus! Om de zoveel tijd moeten we uitwijken, want dan komen er treinkarretjes langs, vol met erts en geduwd door de mijnwerkers. We dalen af tot het 4e niveau en moeten hier en daar op handen en kniëen kruipen. Onder in de mijn kletsen we met een aantal mijnwerkers en worden er cocabladeren gekauwd en alcohol gedronken. We brengen al met al ongeveer 3 uur door in de mijnen. De dag wordt afgesloten met het tot ontploffing brengen van een aantal staven dynamiet. Altijd leuk...



Na Potosi ga ik richting Argentië. Dit land blijkt veel te verschillen van de andere landen in Zuid-Amerika die ik tot nu toe heb bezocht. Maar daar kun je volgende keer over lezen.

Bolivia may be one of the poorest countries in South America, but its cultural wealth, the mindblowing Andean landscapes and the remnants of mysterious ancient civilisations make it a rich and exciting destination for those looking for more than postcards.